امکان سنجی پرورش نیمه متراکم آرتمیا در استخرهای عایق بندی شده با لایه های پلاستیکی (ژئوممبران) در حاشیه دریاچه ارومیه
کد مقاله : 1014-2ICH (R5)
نویسندگان:
علی نکوئی فرد *1، محمود حافظیه2، مسعود صیدگر3، ژاله علیزاده اوصالو3، فریدون محبی3، بیژن مصطفی زاده3، منصور شریفیان4، سیاوش گنجی گلمانخانه3
1رییس مرکز تحقیقات آرتمیای کشور
2مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
3مرکزتحقیقات آرتمیای کشور، مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، ارومیه، ایران.
4مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران.
چکیده مقاله:
آب های نامتعارف، شور، پساب های خروجی کارخانجات نیشکر، آب شیرین کن ها و خروجی تصفیه خانه های فاضلاب شهری یکی از منابع مناسب برای استفاده بهینه در راستای تولید آرتمیا در کشور می باشد. با توجه به هدف گذاری موسسه تحقیقات علوم شیلاتی کشور در استفاده از این پتانسیل ها، این تحقیق با هدف بررسی امکان پرورش نیمه متراکم آرتمیا اورمیانا (Artemia urmiana ) در استخرهای با پوشش پلاستیکی انجام شد. برای این منظور 8استخر هر یک به مساحت 125 متر مربع با ارتفاع آبگیری 100سانتی متر با لایه ژئوممبران ساخت ایران در مرکز تحقیقات آرتمیای کشور احداث و با شوری 80-70 گرم لیتر آبگیری شده و در طول پرورش فقط میزان تبخیر تامین شد. محل تامین آب پروژه زهکش حاشیه دریاچه ارومیه در جوار مرکز بود. رهاسازی ناپلیوس برای هر استخر 104عدد در هر لیتر انجام شد. کود دهی با آمونیوم فسفات و کود مرغی انجام گرفت. با انجام آزمایشات فیزیکی و شیمیایی آب و تعیین شاخص های ازت و فسفات و میزان تولیدات فیتو پلانکتونی آب میزان کود دهی تنظیم گردید. از مخمر، ملاس و سبوس برنج به عنوان غذای آرتمیا هر هفته 2بار استفاده شد. نتیجه در طول مدت 240 روز پرورش، تولید 1000 کیلوگرم آرتمیا و 15 کیلوگرم سیست آرتمیا بود. نتیجه گیری کلی نشان دهنده تولید بالای ذی توده آرتمیا در این روش پرورش با استفاده از آب زهکش حاشیه دریاچه ارومیه در مقیاس 1000متر مربع با سود دهی مناسب و اشتغالزایی 1 نفر مستقیم و 1نفر غیر مستقیم است.
کلیدواژه ها:
آرتمیا ، ژئوممبران، پرورش، شورورزی
وضعیت : مقاله پذیرفته شده است