| کدام گونه امید بخش؟ شتر یا شترمرغ |
| کد مقاله : 1189-2ICH (R2) |
| نویسندگان: |
|
عبدالرضا نبی نژاد * گروه تشخیص بیماریهای ویروسی طیور،موسسه تحقیقات واکسن سرمسازی رازی ، مستقر در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان |
| چکیده مقاله: |
| با افزایش جمعیت جهان، نیاز به پروتئینهای گیاهی وحیوانی افزایش میابد، در ایران نیز بیش از 80% از وسعت کشور دارای اقلیم خشک و نیمه خشک است، مهمترین ویژگی این اقلیم کمبود شدید منابع آبی سطحی و شیرین نبودن قسمت عمده ابهای زیر سطحی است، تغییرات اقلیمی و خشکسالی نیز شرایط فوق را پیچیده تر میکند، در شرایط فعلی عرصه های کشاورزی رو به کاهش رفته و بالاجبار باید امکان بکار گیری شرایط موجود در اقلیم خشک و نیمه خشک را برای کمک به تولیدات فراهم نمود، برای تامین بخشی از پروتیینهای حیوانی مورد نیاز سبد خانوار، استفاده از دامهای با قابلیت تحمل به این اقلیم و شورورزی راهکار موثر و منطقی است، تقریبا اکثر گونه های دام و طیور در شرایط معتدل و مرطوب پرورش میابند، اما پرورش شتر و شتر مرغ در اقلیم گرم وخشک میسر است و به راحتی میتوانند از گیاهان هالوفیتی تغذیه شوند، هر یک از این گونه ها، دارای ویژگیهای مختلف از نظر نیاز خوراک، نیاز آبی، نوع جایگاه، مدیریت بهداشت وبیماری و فراوری و بازار پسندی محصولات دارند،و بعنوان گونه های امید بخش در شورورزی قابل توصیه هستند. درمقاله حاضر ضمن معرفی مزیت نسبی اقتصادی و بهداشتی پرورش شترمرغ نسبت به سایر دامهامنتج از تحقیقات،ظرفیتهای وجودی شتر و شتر مرغ برای ثکثیر و پرورش در اقلیم گرم و خشک و امکان استفاده از هالوفیتهای بومی با اشاره به تحقیقات مرتبط در جهان پرداخته و به مشکلات فرارو در شرایط موجود کشور و استان اصفهان اشاره میگردد |
| کلیدواژه ها: |
| شورورزی، شتر، شتر مرغ،مزیت نسبی،هالوفیتها |
| وضعیت : مقاله پذیرفته شده است |
