| مقایسه لاین‌های امیدبخش پنبه بومی ایران در شرایط آبیاری با آب بسیار شور |
| کد مقاله : 1084-2ICH (R1) |
| نویسندگان: |
|
مسعود اسکندری تربقان * مرکز تحقیقات کشاورزی |
| چکیده مقاله: |
| استان خراسان رضوی بالاترین سطح زیر کشت پنبه در کشور را داراست. به خاطر آب و خاک شور، هنوز پنبه‌های بومی ایران (Gossypium herbaseum) کشت می‌شوند. پنبه‌های بومی معایبی مانند دیررسی و عملکرد پایین دارند، ولی به آفات و امراضی مانند ورتیسیلیوم و فوزاریوم، مقاوم‌ترند. به منظور بهبود زودرسی و عملکرد وش، سه لاین امیدبخش بومی انتخابی از دورگ‌های بین گونه‌ای دیپلوئید حاصل از تلاقی گونه‌های هرباسئوم و آربارئوم همراه دو شاهد، در مجموع پنج تیمار در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار در شهرهای کاشمر، نیشابور، سبزوار و فیض‌آباد به مدت دو سال کشت گردید. هدایت الکتریکی آب آبیاری در ایستگاه تحقیقات فیض‌آباد 14 دسی زیمنس بر متر بود. آبیاری با آب بسیار شور موجب کاهش تمامی اجزای عملکرد و ارتفاع بوته در شهرستان فیض‌آباد، در مقایسه با بقیه شهرستان‌ها شد. اثر ژنوتیپ بر عملکرد وش، درصد زودرسی، قطر طوقه، ارتفاع بوته، تعداد غوزه باز و تعداد غوزه بسته با احتمال یک درصد و بر وزن غوزه در سطح پنج درصد معنی‌دار بود. دورگ‌های شماره یک (11-92-KD) با 1/56%، شماره دو (17-92-KD) با 3/55% و شماره سه (19-92-KD) با 2/55 درصد، بیشترین درصد زودرسی را نسبت به شاهدهای آزمایش داشتند. دورگ شماره سه با 06/2 گرم بیشترین وزن غوزه را داشته و از بقیه دورگ‌ها برتر بود. |
| کلیدواژه ها: |
| پنبه دیپلوئید، زودرسی، عملکرد وش، غوزه |
| وضعیت : مقاله پذیرفته شده است |
