بررسی پتانسیل مزارع پرورش میگو با ماهی سی باس اسیایی (Lates calcifer) در استان خوزستان
کد مقاله : 1081-2ICH (R4)
نویسندگان:
محمد یونس زاده فشالمی *1، مهرداد محمدی دوست2، فاطمه حکمت پور3، سید عبدالصاحب مرتضوی زاده4، لفته محسنی نژاد5
1کارشناس آبزی پروری
2کارشناس ارشد پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور
3پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور
4رئیس بخش آبزی پروری جنوب کشور
5تکنسین بیماریهای ابزیان
چکیده مقاله:
صنعت میگو در سالهای اخیر با چالش بزرگی روبرو بوده، بطوریکه بیماری ویروسی اکثر مزارع را به صورت نیمه فعال یا غیر فعال در اورده است. ماهی سی باس به دلیل رشد سریع ، تحمل شوری و توانایی در پذیرش غذای فرموله به عنوان گونه که می تواند در این سیستم پرورش یابد انتخاب شد در این راستا امکان پرورش ماهی سی باس در مجتمع پرورش میگو چوئبده آبادان از سال 1396 به صورت جایگزین با میگوی وانامی مورد بررسی قرار گرفت. 9 استخر 7000 متر مربعی با تراکم های متفاوت در استخرها معرفی شدند. تیمار با تراکم های 12000 ، 13500و 15000 قطعه با وزن اولیه 40 گرم ، در هکتار ذخیره سازی شد. فاکتورهای فیزیکو شیمیایی شاخص های تغذیه ایی و رشد مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که وزن نهایی پس از 175 روز در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری دارد (P<0.05). ماهیان در طی این مدت به وزن بازاری رسیدند.وزن نهایی تراکم ها به ترتیب14/9±17/749، 5/9±5/763 و3/8±5/662 ثبت شد(P<0.05). ،ضریب تبدیل غذایی اختلاف معنی داری را نشان نداد. درصد بازماندگی در تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری را نشان نداد با توجه به نتایج بدست آمده در تیمارهای مختلف،تراکم متوسط 13500 قطعه در هکتار در استخرهای خاکی میگو بهترین کارایی را در ازمایش نشان داد که میتواند به عنوان یک الگویی در پرورش بکار گرفته شود.
کلیدواژه ها:
تراکم مختلف ، ماهی سی باس آسیایی ، استخرهای میگو ، خوزستان
وضعیت : مقاله پذیرفته شده است