اثر شوری آب آبیاری بر عملکرد و اجزای عملکرد لاین‏های موتانت پنبه
کد مقاله : 1073-2ICH (R1)
نویسندگان:
مجید جعفرآقایی *1، ابراهیم زینلی2، افشین سلطانی3، سرالله گالشی3
1عضو هیئت علمی مرکزتحقیقات وآموزش کشاورزی ومنابع طبیعی اصفهان
2دانشیاردانشگاه کشاورزی ومنابع طبیعی گرگان
3استاددانشگاه کشاورزی ومنابع طبیعی گرگان
چکیده مقاله:
این تحقیق به منظور بررسی اثر آبیاری با آب شور بر عملکرد و اجزای عملکرد ژنوتیپ‏های پنبه صورت گرفت. آزمایش در ایستگاه تحقیقات شوری رودشت اصفهان در سال 1393 اجرا شد. این مطالعه به صورت اسپلیت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با چهار تکرار انجام شد. در این آزمایش کرت‌های اصلی شامل تیمارهای آبیاری 4 (شاهد)، 8 و 12 دسی‏زیمنس بر متر و کرت‏های فرعی شامل 6 ژنوتیپ موتانت پنبه انتخاب شده توسط پژوهشکده انرژی هسته‌ای کشاورزی (ال‏ام 1673،ال ام 1303، ال‏ام 1373، ال‏ام 1425، ال‏ام 1676 و ال‏ام 1321) و دو رقم تجاری ورامین (شاهد 1) و رقم زودرس شایان (شاهد 2) بود. نتایج آزمایش نشان داد شوری آب آبیاری سبب کاهش درصد کیل، عملکرد وش و شاخص برداشت شد. در بین ارقام نیز بالاترین عملکرد وش به میزان 2956 کیلوگرم در هکتار در ژنوتیپ ال ام 1303 مشاهده شد. همچنین بالاترین درصد کیل (8/39 درصد) در رقم شایان حاصل شد هر چند که با ژنوتیپ ال ام 1303 (6/38 درصد) تفاوت معنی‏داری نداشت. نتایج این مطالعه نشان داد ژنوتیپ موتانت ال ام 1303 دارای عملکرد بالاتری نسبت به سایر ژنوتیپ‏ها بود و می‏توان این ژنوتیپ را برای کاشت در مناطق شور توصیه نمود.
کلیدواژه ها:
پنبه، ژنوتیپ، شوری و عملکرد
وضعیت : مقاله پذیرفته شده است