بررسی امکان استقرار گونههای شورپسند در اراضی فوق شور حاشیه پلایا (مطالعه موردی جنوب کویر دامغان) |
کد مقاله : 1018-2ICH (R1) |
نویسندگان: |
داریوش قربانیان * مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی |
چکیده مقاله: |
شناسایی و معرفی گونههای مناسب جهت کاشت توام و یا خالص در راستای استفاده بهینه از عرصههای وسیع بیابانی، استفاده از رطوبت سطحی و عمقی خاک، افزایش بهرهوری از مناطق خشک و در نهایت تقویت اکوسیستم مناطق بیابانی، میتواند گام مؤثری در افزایش راندمان تلفیقی احیاء بیابان، تولید علوفه و حفظ اکوسیستم شکننده بیابانها باشد. با توجه به بررسیهای انجام شده گونههای Nitraria schoberi , Tamarix sp., Aeluropus littoralis Aeluropus lagapoides به عنوان گونههای مقاوم به خشکی و شوری شناخته شده و توان تولید علوفه را نیز دارند. حاشیه جنوبی کویر دامغان دارای سطح آب زیرزمینی بالا و پوشش مرتعی از گونههای شورپسند است. اما شوری بسیار زیاد و تغییرات آن در سطح خاک، مانع استقرار هر نوع گونه گیاهی است. بنابراین برای ایجاد شرایط مناسب استقرار گونههای مذکور از رواناب فصلی کمک گرفته شد. نتایج نشان داد که با استفاده از روانابهای فصلی امکان افزایش تنوع پوشش گیاهی و همچنین استقرار گونههای پرتولید در حاشیه مرطوب کویرهای داخلی امکانپذیر است. |
کلیدواژه ها: |
تولید علوفه، اراضی شور، مناطق خشک، کویر، استان سمنان |
وضعیت : مقاله پذیرفته شده است |