| جلبک‌های شورزیست، ابزاری امیدبخش برای ترمیم زیستی فلزات سنگین |
| کد مقاله : 1200-2ICH (R2) |
| نویسندگان: |
|
فرناز علاسوندیاری *، بتول مهدوی دانشگاه ولی عصر (عج)، رفسنجان، کرمان |
| چکیده مقاله: |
| برای ساختن یک سیستم جهانی غذایی که سازگار با تغییرات آب و هوایی باشد و امنیت غذایی را تضمین کند، سرمایه‌گذاری، نوآوری و تلاش آگاهانه برای توانمند‌سازی جمعیت آسیب پذیر جهان ضروری است. آلودگی فلزات سنگین به دلیل اثرات سمی آن‌ها، تهدید و مشکل بزرگ زیست محیطی می‌باشد. این فلزات در غلظت‌های کم بسیار واکنش‌پذیر هستند و می‌توانند در شبکه غذایی تجمع و باعث نگرانی‌های جدی درمورد بهداشت عمومی شوند. رفع این مشکلات با استفاده از روش‌های معمولی فیزیکی و شیمیایی غیر اقتصادی و حجم زیادی از پسماندهای شیمیایی را ایجاد می‌کند. شورورزی، بهره‌برداری پایدار از محیط‌های شور برای تولید محصولات اقتصادی (کشاورزی و صنعتی) است. فرایند شورورزی، فرایندی پیچیده و کاملا علمی است که دنیا در حال حرکت به سمت آن است، لذا در کشوری خشک و بیابانی مانند ایران بایستی با فراگیری روش‌ها و تکنیک‌های آن، هر چه زودتر از فواید آن بهره‌مند شد. زیست درمانی یا ترمیم بیولوژیکی یک فناوری نوآورانه است که از زیست توده‌ی غیرفعال و مرده برای بازیابی فلزات سنگین استفاده می‌کند و به عنوان جایگزینی برای روش‌های سنتی، نتایج امیدوارکننده‌ی آن اکنون برای کاربردهای جامعه‌ی علمی در نظر گرفته شده است. در سال‌های اخیر، بسیاری از جاذب‌های کم هزینه مورد بررسی قرار گرفته اند و جلبک-های قهوه‌ای به‌عنوان گزینه‌ای مؤثر و امیدبخش در سامانه‌های شورورزی معرفی شده‌اند. |
| کلیدواژه ها: |
| ترمیم بیولوژیکی، جلبک‌دریایی، شورورزی، عناصر سنگین، امنیت غذایی |
| وضعیت : مقاله پذیرفته شده است |
