| ارزش‌‌چرایی رویشگاه‌‌های‌‌شور |
| کد مقاله : 1123-2ICH (R1) |
| نویسندگان: |
|
جواد معتمدی *، احسان زندی اصفهان بخش تحقیقات‌‌مرتع، مؤسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران |
| چکیده مقاله: |
| وضعیت کمبود علوفه طی دوره‌‌های خشکسالی، بیانگر آن است که جهت تامین بخشی از علوفه، از طریق علوفه‌‌های کم آب‌‌بر و مقاوم به شوری و خشکی، باید راهکار خردمندانه‌‌ای اندیشیده شود. در این راستا، مرتعکاری گونه‌‌های غیربومی هالوفیت در رویشگاه‌‌های شور، به‌‌عنوان سیستم سودمندی برای تولید علوفه، درنظر گرفته شده است. در این ارتباط، آمار گمراه کننده‌‌ای ارائه و نظرات متفاوتی در خصوص ادامه یا توقف مرتعکاری در شوره‌‌زارها، مطرح بوده است. ارزیابی جنبه‌‌های مثبت و منفی مرتعکاری گونه‌‌های غیربومی هالوفیت، لزوم توجه بیشتر به پتانسیل رویشگاه‌‌های شور و گونه‌‌های بومی هالوفیت، جهت تامین کمبود علوفه را متذکر می‌‌شود. از این‌رو، در گام اول باید ارزش چرایی رویشگاه‌‌های شور در تغذیه دام و تامین علوفه، مشخص و در صورت لزوم، بر ایجاد چراگاه‌‌های مصنوعی یا شورورزی گونه‌‌های هالوفیت، اقدام گردد. ارزش چرایی رویشگاه‌‌های شور، بیانگر آن است که هالوفیت‌‌ها در مقایسه با دیگر گونه‌‌های مرتعی، دارای مقادیر زیادی پروتئین و مقادیر کمتری انرژی متابولیسمی می‌باشند. این گونه‌ها به‌‌منظور اینکه به‌‌عنوان یک رژیم غذایی مناسب و کافی مطرح باشند، باید با موادی که انرژی زیادی دارند، به‌‌صورت مکمل مخلوط شوند. در این صورت، نقش آن در تامین علوفه در فصل غیررشد، مشابه تغذیه کنسانتره غنی از ویتامین و ازت به‌‌عنوان مکمل غذایی است. آنچه مسلم است، به‌‌واسطه ارزش غذایی خوبی که رویشگاه‌‌های شور دارند، می‌‌توانند نقش بارزی در پرورش دام و به‌‌ویژه شترداری، ایفا نمایند. |
| کلیدواژه ها: |
| تغذیه‌‌دام، خشکسالی، کیفیت‌‌علوفه، مرتعکاری، گونه‌‌های هالوفیت‌‌ها. |
| وضعیت : مقاله پذیرفته شده است |
