مقایسه تحمل به شوری ارقام یونجه از طریق سیستم آنتی اکسیدانی برای انتخاب رقم مناسب مناطق شور
کد مقاله : 1076-2ICH (R1)
نویسندگان:
سجاد محرم نژاد *
بخش تحقیقات علوم زراعی و باغی، مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان اردبیل (مغان)، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، مغان، ایران
چکیده مقاله:
به منظور ارزیابی اثر شوری روی رشد و سیستم دفاع آنتی اکسیدانی در یونجه، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملاً تصادفی با 15 گلدان (تکرار) در شرایط مزرعه‌ای اجرا شد. فاکتور اول 10 ارقام بومی یونجه و فاکتور دوم سطوح مختلف شوری شامل شاهد (بدون اعمال تنش شوری) و شوری 2/0±9 دسی‌زیمنز بر متر (dS.m-1) در عصاره خاک اشباع بودند. سطح شوری به کار رفته (ds.m-12/9±0) موجب کاهش ارتفاع بوته و وزن خشک به ترتیب 7/29 و 4/34 درصد گردید. فعالیت آنزیم‌ سوپراکسید دیسموتاز، پراکسیداز و کاتالاز تحت تنش شوری افزایش یافت. ارقام بومی زغال آغاج، بمی و قره‌یونجه با بیشترین ارتفاع بوته، وزن خشک و فعالیت آنزیم‌ سوپراکسید دیسموتاز جزء ارقام محتمل به شوری شناسایی شدند. براساس نتایج حاصل می‌توان از ارقام متحمل به شوری یونجه برای کشت در مناطق شوری (ds.m-12/9±0) توصیه کرد.
کلیدواژه ها:
ارقام بومی، پراکسیداز، سوپراکسید دیسموتاز، متحمل، وزن خشک.
وضعیت : مقاله پذیرفته شده است