اثر شوری آب آبیاری بر محتوای کلروفیل، کاروتنوئید، آنتوسیانین و فعالیت آنزیمی ژنوتیپ‏های‏ پنبه
کد مقاله : 1072-2ICH (R1)
نویسندگان:
مجید جعفرآقایی *1، افشین سلطانی2، ابراهیم زینلی3، سرالله گالشی2
1عضو هیئت علمی مرکزتحقیقات وآموزش کشاورزی ومنابع طبیعی اصفهان
2استاددانشگاه کشاورزی ومنابع طبیعی گرگان
3دانشیاردانشگاه کشاورزی ومنابع طبیعی گرگان
چکیده مقاله:
این مطالعه به منظور بررسی اثرات شوری آب آبیاری بر محتوای کلروفیل، کاروتنوئید، آنتوسیانین و فعالیت آنزیمی ژنوتیپ‏‏های پرتوتابی شده موتانت پنبه در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان در سال زراعی 94-1393 با استفاده از آزمایش کرت های خرد شده بر پایه‏ی طرح بلوک‏های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل سه سطح آب آبیاری با شوری‏های 4 (شاهد)، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر به عنوان کرت‏های اصلی و دو سه ژنوتیپ شایان، موتانت ال-ام-1673 و ال ام-1303 به عنوان کرت‏های فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد اثر آبیاری با آب شور بر همه ویژگی‏ها از نظر آماری معنی‏دار بود. اثر برهمکنش آبیاری با آب شور و ژنوتیپ بر محتوای کاروتنوئید معنی‏دار شد. افزایش شوری سبب کاهش میزان کلرفیل (40 درصد نسبت به شوری 8 دسی زیمنس بر متر) و افزایش رنگیزه‏های کمکی از جمله کاروتنوئیدها (50 درصد) و آنتوسیانین‏ها (23 درصد) شد. فعالیت آنزیم پروکسیداز در شوری 8 نسبت به شوری 12 دسی زیمنس بر متر به میزان 28 درصد افزایش یافت. عدم اختلاف معنی‏دار بین ژنوتیپ‏ها در اکثر صفات و همچنین با توجه به این خصوصیت ژنوتیپ شایان که متحمل به شوری است می‏توان نتیجه‏گیری نمود که دو ژنوتیپ ال ام 1303 و ال ام 1673 نیز همانند ژنوتیپ شایان دارای تحمل بالایی به شوری می‏باشند.
کلیدواژه ها:
آنتوسیانین، پروکسیداز، شوری و کلرفیل
وضعیت : مقاله پذیرفته شده است