بررسی اثر کود بیولوژیکی میکوریز در تحمل به تنش شوری دانهال‌های دو پایه پسته بر اساس شاخص مالون‌دی‌آلدهید
کد مقاله : 1051-2ICH (R3)
نویسندگان:
مریم افروشه *1، محبوبه افروشه2، حجت هاشمی نسب1
1پژوهشکده پسته، موسسه تحقیقات علوم باغبانی، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، رفسنجان، ایران
2گروه بیماری شناسی گیاهی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل، ایران
چکیده مقاله:
یکی از راهکارهای جدید در کشاورزی پایدار استفاده از روش‌های بیولوژیکی در جهت کاهش مصرف ترکیبات شیمیایی و بهبود شرایط خاک است. هدف از این پژوهش ارزیابی اثر کود بیولوژیکی میکوریز در تحمل به تنش شوری دانهال‌های دو پایه پسته (بادامی و احمدآقایی) بر اساس شاخص فیزیولوژیکی مالون‌دی‌آلدهید می‌باشد. این پژوهش در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار بر روی دو رقم پسته بادامی و احمدآقایی در دو سطح شوری (0 و 1200میلی‌گرم کلرید سدیم در کیلوگرم خاک) بر روی نهال‌های میکوریز (قارچ میکوریز گلوموس در سطح 15درصد وزنی خاک گلدان) و نهال‌های شاهد در شرایط گلخانه‌ای انجام شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بیشترین غلظت مالون‌دی‌آلدهید مربوط به رقم احمدآقایی است که این نشان دهنده حساسیت این رقم به تنش شوری است. نتایج مقایسه میانگین داده‌ها در رابطه با اثر متقابل رقم، میکوریزا و شوری نشان داد که غلظت مالون‌دی‌آلدهید در دانهال‌های میکوریز در شرایط تنش شوری کاهش یافت. بنابراین می‌توان این‌طور نتیجه گیری کرد که استفاده از کودهای میکوریز همزمان با تولید نهال پسته در نهالستان‌ها می‌ت‍‌واند در تولید نهال‌های مقاوم به تنش شوری کم تا متوسط از طریق افزایش مقاومت سیستمیک اکتسابی موثر باشد.
کلیدواژه ها:
پسته، شوری، میکوریز، غلظت مالون‌دی‌آلدهید
وضعیت : مقاله پذیرفته شده است